ห้องศิลปะครูช้าง Kruchang Art Room

๙ สัตว์มงคลสัญลักษณ์แห่งความโชคดี ช้าง : สัญลักษณ์แห่งสติปัญญา ความเฉลียวฉลาด ช้าง เป็นสัตว์ที่มีความสำคัญทางวัฒนธรรมและศาสนาในหลายประเทศ โดยเฉพาะในเอเชีย ช้างมักถูกมองว่าเป็นสัญลักษณ์ของ พลัง ความแข็งแกร่ง ความมั่นคง และโชคลาภ ซึ่งความเชื่อเหล่านี้ได้สืบทอดกันมาอย่างยาวนาน ความหมายมงคลที่เป็นที่รู้จักกันดี ความแข็งแกร่งและอำนาจ : ด้วยขนาดที่ใหญ่และความแข็งแกร่งทางกายภาพ ช้างจึงเป็นสัญลักษณ์ของพลังอำนาจและความแข็งแกร่งที่สามารถเอาชนะอุปสรรคต่างๆ ได้ ความมั่นคง : ช้างเป็นสัตว์ที่มีชีวิตยืนยาวและมีความอดทนสูง ทำให้เป็นสัญลักษณ์ของความมั่นคงและความอดทนในการเผชิญหน้ากับความยากลำบาก ความอุดมสมบูรณ์ : ในหลายวัฒนธรรม ช้างถูกเชื่อมโยงกับความอุดมสมบูรณ์ทางด้านทรัพย์สินและความเจริญรุ่งเรือง สติปัญญา : ช้างเป็นสัตว์ที่มีความฉลาดและสามารถเรียนรู้สิ่งต่างๆ ได้มากมาย ทำให้เป็นสัญลักษณ์ของสติปัญญาและความรอบรู้ ความเมตตา : แม้จะมีรูปร่างที่ใหญ่โต แต่ช้างมักถูกมองว่าเป็นสัตว์ที่มีความเมตตาและอ่อนโยน ทำให้เป็นสัญลักษณ์ของความเมตตา และการให้อภัย  การนำสัญลักษณ์ของช้างมาใช้ การตกแต่ง : รูปปั้นช้าง ...

เห้งเจีย ซุนหงอคง Sun Wukong  สถานที่เกิด เขาฮัวกั่ว ความสามารถ มีความเป็นอมตะ  แปลงกายได้ 72 ร่าง  มีพาหนะ เป็น เมฆวิเศษ ร่างกายที่ทนทาน  ตามองทุกสิ่งเป็นความจริง   อาวุธ กระบองวิเศษ  อาจารย์ของเห้งเจียคือ พระถังซัมจั๋ง   ที่มา ไซอิ๋ว ศตวรรษที่ 16 ภิกษุผู้จาริก Magic Monkey หนึ่งในตัวละครเอกเรื่องไซอิ๋ว เจ้าพ่อเห้งเจีย หรือซุนหงอคง เป็นเทพผู้ประทานความสุข และเป็นผู้กำจัดเหล่าปีศาจร้าย ชนชาวจีนจึงนิยมกราบไหว้ และบูชามาก ปัจจุบันศาลเจ้าหลายแห่งจะมีรูปเคารพของเทพวานร หรือเจ้าพ่อเห้งเจียเพื่อไว้ให้คนที่เลื่อมใสศรัทธามีโอกาสเข้าไปสักการะขอพร ตำนาน เจ้าพ่อเห้งเจีย กล่าวกันว่า กำเนิดจากหินชนิดหนึ่งที่ถูกแสงสุริยัน จันทรา อาบมานานกว่าพันปี และแล้ววันหนึ่งก็แตกออก มีลิงตัวหนึ่งกระโดดออกมาจากหินก้อนนั้น เจ้าลิงตัวนั้นได้บุกขึ้นไปเขาฮัวกั่วซาน(เขาผลไม้)ซึ่งมีลิงอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก และตั้งตัวเป็นใหญ่มีฉายานามว่า "มุ้ยเกาอ๋อง" วันหนึ่ง มุ้ยเกาอ๋อง เห็นลิงในฝูงตัวหนึ่งตายลงด้วยความแก่ชรา จึงเกิดความวิตก และคิดจะหาทางแก้ไขที่จะทำให้ตนเองไม่ต้องเจ็บ หรือตาย ...

  แซ่เล้า หรือแซ่หลิว ในภาษาจีนกลาง ซึ่งเป็นต้นตระกูลที่สืบทอดกันมา เล่าทิ้งเอาไว้ เผื่อลูกหลานของ "ครูศรี" นายณรงค์ "นางซิ่วเอ่ง" ลำดวน เพ็ชรัตนกูล ผ่านมาอ่านเจอจะได้พอจะทราบได้ว่าที่มาที่ไปเป็นอย่างไร และตระกูลนี้มีใครกันบ้าง อย่างน้อยต่อไปภายภาคหน้าลูกหลานรุ่นต่อๆ มาจะได้รู้ว่าเรามาจากต้นตระกูลเดียวกัน และสืบสายกันออกไป นายณรงค์ เพ็ชรัตนกูล (แซ่เล้า) หรือครูชูศรีของเหล่าบรรดาลูกศิษย์ เตี่ย เป็นลูกชายคนโต มีบิดาชื่อ "นายเต๊ก แซ่เล้า" เป็นคนจีนจากแผ่นดินใหญ่ เข้ามาแต่งงานกับ "นางทองอยู่  เทพารักษ์" เป็นคนพื้นที่มีเชื้อสายแขกเลี้ยงวัว ทำมาหากินอยู่ที่ ต.หนองจอก อ.ท่ายาง จ.เพชรบุรี เตี่ยมีน้องชายอยู่ 1 คน ชื่อ "นายมณี" ไม่แน่ใจว่าใช้นามสกุลอะไร ระหว่าง "เพ็ชรัตนกูล" หรือ "วัฒนกูล" ซึ่งเตี่ย และน้องชายคนเดียวของเตี่ย ก็ได้แยกจากกันไปตั้งแต่ยังเด็กๆ นางลำดวน เพ็ชรัตนกูล หรือ นางซิ่วเอ่ง แซ่โง้ว แม่ เป็นลูกสาวคนโต และมีน้องสาวทั้งหมดอีก 4 คน  มีบิดาชื่อว่า นายเล็ก แซ่โง้ว เป็นคนจีนจากแผ่นดินใหญ่ที่มีความชำนาญเรื่...